Ngapa ora bangga karo basa banymas ? Apa kurang maen ?
Akeh wong mBanyumas sing lunga-lunga nang paran, terus pada kelalen meng basane dhewek, ana sing tiru-tiru wong wetan "bandhekan" ana sing tiru wong betawian "badheolan", ana sing ngomong melayuan, basa Indonesia,...ya jane sih ya orang memper angger gedhe tuwa nang mBanyumas terus meranto meng kana-kana terus kelalen basane dhewek. Akeh sing padha ora eling angger basane dhewek (basa banyumasan) kuwe bisa ilang angger ora ana sing nguri-uri maning, ora nana sing ngropea,.....engko bisa-bisa basa banyumasan ilang kang "peta basa nang indonesia", apa malah nang peta dunia, medeni embok ? Jerene "basa nggambarena bangsa", angger bangsa (kaum) sing ora duwe basa dhewek kayane ya kurang mantep jatidhirine,... ora duwe asal-usul sing jelas. Dadi ora baen-baen kuwe angger basa banyumasan ngantek ilang. Diarani wong solo manggone nang dhaerah clacap, utawa prakerta, tapi angger duwe basa "dhewek", arepa manggon nang Jayapura, terus ngobrol karo penginyongan tur nganggo basa banyumasan, mesthi wong padha paham dhewek wong banyumas.
Sing bener ya bangga lan nguri-uri basa banyumasan.
Ora agi kesukuan utawa nggawa potensi SARA, tapi dhewek kudu ngerteni basane dhewek kuwe dibentuk nang sejarah sing dawa, miturut critane basa banyumasan esih pedhek karo basa kawi utawa basa kuna (lereng...kunaaa banget). Dadi angger mandan "nyleneh" ya memper lha termasuk basa purba embok sih, tapi kudune meng sapa baen sing perduli lan nresnani basa banyumasan kudune ya padha maraih meng anak putune basa banyumas sing bener, ora susah dicampur basa bandhekan utawa basa melayu apamaning basane wong landa (utawa wong inggris), jan angger anak putune dhewek bisa kandhahan lan ngobrol karo basane dhewek insyaallah basa banyumasan ora gadhang ilang. Esih ana sing perduli tur tresna mesthi ya ngrumat lan nguri-uri basa sing "kelebu langka" nang indonesia, basa sing termasuke tuwa.
Para sedherek sing nang paran utawa luwar negeri angger agi senggang njenengan ya padha diaturi mulang putra-putrine panjenengan blajar basa banyumasan. Tata krama, unggah-ungguh lan adat banyumas ya ora kalah adi luhunge karo basa kana-kana.
Akeh wong mBanyumas sing lunga-lunga nang paran, terus pada kelalen meng basane dhewek, ana sing tiru-tiru wong wetan "bandhekan" ana sing tiru wong betawian "badheolan", ana sing ngomong melayuan, basa Indonesia,...ya jane sih ya orang memper angger gedhe tuwa nang mBanyumas terus meranto meng kana-kana terus kelalen basane dhewek. Akeh sing padha ora eling angger basane dhewek (basa banyumasan) kuwe bisa ilang angger ora ana sing nguri-uri maning, ora nana sing ngropea,.....engko bisa-bisa basa banyumasan ilang kang "peta basa nang indonesia", apa malah nang peta dunia, medeni embok ? Jerene "basa nggambarena bangsa", angger bangsa (kaum) sing ora duwe basa dhewek kayane ya kurang mantep jatidhirine,... ora duwe asal-usul sing jelas. Dadi ora baen-baen kuwe angger basa banyumasan ngantek ilang. Diarani wong solo manggone nang dhaerah clacap, utawa prakerta, tapi angger duwe basa "dhewek", arepa manggon nang Jayapura, terus ngobrol karo penginyongan tur nganggo basa banyumasan, mesthi wong padha paham dhewek wong banyumas.
Sing bener ya bangga lan nguri-uri basa banyumasan.
Ora agi kesukuan utawa nggawa potensi SARA, tapi dhewek kudu ngerteni basane dhewek kuwe dibentuk nang sejarah sing dawa, miturut critane basa banyumasan esih pedhek karo basa kawi utawa basa kuna (lereng...kunaaa banget). Dadi angger mandan "nyleneh" ya memper lha termasuk basa purba embok sih, tapi kudune meng sapa baen sing perduli lan nresnani basa banyumasan kudune ya padha maraih meng anak putune basa banyumas sing bener, ora susah dicampur basa bandhekan utawa basa melayu apamaning basane wong landa (utawa wong inggris), jan angger anak putune dhewek bisa kandhahan lan ngobrol karo basane dhewek insyaallah basa banyumasan ora gadhang ilang. Esih ana sing perduli tur tresna mesthi ya ngrumat lan nguri-uri basa sing "kelebu langka" nang indonesia, basa sing termasuke tuwa.
Para sedherek sing nang paran utawa luwar negeri angger agi senggang njenengan ya padha diaturi mulang putra-putrine panjenengan blajar basa banyumasan. Tata krama, unggah-ungguh lan adat banyumas ya ora kalah adi luhunge karo basa kana-kana.
